Sposoby na lekarzy z promilami. A może alkomaty?
Problem bycia pod wpływem alkoholu w pracy, dotyczy każdej grupy zawodowej. W tym tygodniu media doniosły o lekarzu, który pojechał na wizytę do pacjentki w Wąbrzeźnie (woj. kujawsko-pomorskie) i miał ponad trzy promile alkoholu w organizmie. Podobne doniesienia, niestety powtarzają się. Środowisko medyczne ma przygotowane procedury na takie przypadki. A może warto rozważyć wprowadzenie alkomatów sprawdzających stan trzeźwości lekarzy przed rozpoczęciem pracy?
We wspomnianym incydencie policję zawiadomili bliscy chorej, którzy poczuli od lekarza alkohol. Mężczyzna usłyszał zarzut bezpośredniego narażenia na utratę życia lub zdrowia. Zdaniem prezesa NRL Macieja Hamankiewicza nie ma potrzeby, aby lekarze – grono 178 tys. osób, kupiło sobie alkomaty.
– Tak na poważnie, bo sprawa lekarza, który miał trzy promile alkoholu w organizmie jest bardzo poważna, należy odwołać się do ludzkiej oraz zawodowej odpowiedzialności i przyzwoitości. A lekarze, jako grupa zawodowa mają te przymioty. Jednocześnie uczulam lekarzy, że jeżeli brali udział w jakiś uroczystościach rodzinnych, spotkaniach towarzyskich i raczyli się alkoholem, by na drugi dzień sprawdzali swój stan – mówi prezes NRL i dodaje: – Oczywiście, jak w każdej grupie zawodowej, mają miejsce incydenty, które wymagają ukarania. Gdy lekarz przystępuje do ratowania życia i zdrowia ludzi będąc pod wpływem alkoholu, to litości ze strony samorządu lekarskiego nie ma i nie będzie. Osoba, która ma trzy promile we krwi i udzielała świadczeń zagrażając pacjentom, powinna być poddana postępowaniu dyscyplinarnemu. Jeżeli natomiast lekarz jest osobą uzależnioną od alkoholu – powinien być zbadany przez komisję Okręgowej Rady Lekarskiej danej Izby i zawieszony w prawie wykonywania zawodu na czas leczenia – akcentuje.
Zaznacza, iż nie jest to kara, tylko działanie dla jego dobra. I dopiero po przedstawieniu świadectwa, że leczenie przyniosło efekty, można takiego lekarza przywrócić do pracy. – Podstawę stanowi wyleczenie się z choroby alkoholowej, by nie zagrażać sobie i innym – dodaje prezes Hamankiewicz. Odnosi się też do sytuacji, w których niesłusznie zarzuca się lekarzom bycie pod wpływem alkoholu.
– Podejrzenia takie zazwyczaj nie są prawdziwe. Osobiście zachęcam lekarzy, by w wypadkach, kiedy pacjent lub ktoś z jego rodziny czy bliskich wzywa policję, bo uważa, że lekarz na dyżurze jest pijany, a jest to nieprawda, by zażądali pobrania krwi do badania. Kiedy badanie wykaże wynik 0,0 lekarz powinien złożyć wniosek do prokuratury - prywatny akt oskarżenia o zniesławienie do sądu karnego. Nie wolno bezkarnie pomawiać ludzi pełniących tak odpowiedzialne funkcje – podkreśla Maciej Hamankiewicz.
Kategoryczne „nie” dla sprawdzania stanu trzeźwości lekarzy przy pomocy alkomatu wyraża prezes Wielkopolskiej Izby Lekarskiej, Krzysztof Kordel. Jego zdaniem taki pomył byłby nie do przyjęcia. Zapytany czy i jakie konsekwencje powinien ponieść lekarz świadczący pracę pod wpływem alkoholu, odpowiada:
– Procedura w takich sytuacjach jest opisana i wdrażana. Jeżeli do prezesa danej Izby docierają informacje mogące sugerować, że dany lekarz ma problem zdrowotny, powołuje się specjalną komisję, która zawiesza mu prawo wykonywania zawodu, do czasu podjęcia leczenia – mówi i podkreśla, że problem ten może dotyczyć każdej grupy zawodowej.
– Uważam, że takiej osobie trzeba jak najszybciej pomóc, poprzez niekiedy zmuszenie do leczenia. Po nim można i wraca się do pracy.
System pomocy lekarzom i lekarzom dentystom, których stan zdrowia ogranicza lub uniemożliwia wykonywanie zawodu został stworzony uchwałą Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 13 kwietnia 2007 roku. NRL zobowiązała Okręgowe Rady Lekarskie do powoływania przy Izbach pełnomocników do spraw zdrowia lekarzy i lekarzy dentystów. Pełnomocnikami są lekarze, którzy posiadają odpowiedni autorytet oraz doświadczenie w leczeniu uzależnień i psychoz.
Do zadań pełnomocnika należy w szczególności: zbieranie informacji o faktach nadużywania substancji psychoaktywnych przez członków samorządu lekarskiego; nawiązywanie kontaktu z osobami nadużywającymi substancji psychoaktywnych lub podejrzanymi o uzależnienie w celu zdiagnozowania problemu, w przypadku stwierdzenia uzależnienia organizacja pomocy w znalezieniu właściwej placówki terapii uzależnień oraz monitorowanie przebiegu leczenia, po uzyskaniu pisemnej zgody leczącej się osoby; w razie powzięcia podejrzenia wystąpienia niezdolności do wykonywania zawodu wnioskowanie do Okręgowej Rady Lekarskiej o powołanie komisji orzekającej w przedmiocie niezdolności do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia. Pełnomocnik może powoływać w razie potrzeby konsultantów.
– Tak na poważnie, bo sprawa lekarza, który miał trzy promile alkoholu w organizmie jest bardzo poważna, należy odwołać się do ludzkiej oraz zawodowej odpowiedzialności i przyzwoitości. A lekarze, jako grupa zawodowa mają te przymioty. Jednocześnie uczulam lekarzy, że jeżeli brali udział w jakiś uroczystościach rodzinnych, spotkaniach towarzyskich i raczyli się alkoholem, by na drugi dzień sprawdzali swój stan – mówi prezes NRL i dodaje: – Oczywiście, jak w każdej grupie zawodowej, mają miejsce incydenty, które wymagają ukarania. Gdy lekarz przystępuje do ratowania życia i zdrowia ludzi będąc pod wpływem alkoholu, to litości ze strony samorządu lekarskiego nie ma i nie będzie. Osoba, która ma trzy promile we krwi i udzielała świadczeń zagrażając pacjentom, powinna być poddana postępowaniu dyscyplinarnemu. Jeżeli natomiast lekarz jest osobą uzależnioną od alkoholu – powinien być zbadany przez komisję Okręgowej Rady Lekarskiej danej Izby i zawieszony w prawie wykonywania zawodu na czas leczenia – akcentuje.
Zaznacza, iż nie jest to kara, tylko działanie dla jego dobra. I dopiero po przedstawieniu świadectwa, że leczenie przyniosło efekty, można takiego lekarza przywrócić do pracy. – Podstawę stanowi wyleczenie się z choroby alkoholowej, by nie zagrażać sobie i innym – dodaje prezes Hamankiewicz. Odnosi się też do sytuacji, w których niesłusznie zarzuca się lekarzom bycie pod wpływem alkoholu.
– Podejrzenia takie zazwyczaj nie są prawdziwe. Osobiście zachęcam lekarzy, by w wypadkach, kiedy pacjent lub ktoś z jego rodziny czy bliskich wzywa policję, bo uważa, że lekarz na dyżurze jest pijany, a jest to nieprawda, by zażądali pobrania krwi do badania. Kiedy badanie wykaże wynik 0,0 lekarz powinien złożyć wniosek do prokuratury - prywatny akt oskarżenia o zniesławienie do sądu karnego. Nie wolno bezkarnie pomawiać ludzi pełniących tak odpowiedzialne funkcje – podkreśla Maciej Hamankiewicz.
Kategoryczne „nie” dla sprawdzania stanu trzeźwości lekarzy przy pomocy alkomatu wyraża prezes Wielkopolskiej Izby Lekarskiej, Krzysztof Kordel. Jego zdaniem taki pomył byłby nie do przyjęcia. Zapytany czy i jakie konsekwencje powinien ponieść lekarz świadczący pracę pod wpływem alkoholu, odpowiada:
– Procedura w takich sytuacjach jest opisana i wdrażana. Jeżeli do prezesa danej Izby docierają informacje mogące sugerować, że dany lekarz ma problem zdrowotny, powołuje się specjalną komisję, która zawiesza mu prawo wykonywania zawodu, do czasu podjęcia leczenia – mówi i podkreśla, że problem ten może dotyczyć każdej grupy zawodowej.
– Uważam, że takiej osobie trzeba jak najszybciej pomóc, poprzez niekiedy zmuszenie do leczenia. Po nim można i wraca się do pracy.
System pomocy lekarzom i lekarzom dentystom, których stan zdrowia ogranicza lub uniemożliwia wykonywanie zawodu został stworzony uchwałą Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 13 kwietnia 2007 roku. NRL zobowiązała Okręgowe Rady Lekarskie do powoływania przy Izbach pełnomocników do spraw zdrowia lekarzy i lekarzy dentystów. Pełnomocnikami są lekarze, którzy posiadają odpowiedni autorytet oraz doświadczenie w leczeniu uzależnień i psychoz.
Do zadań pełnomocnika należy w szczególności: zbieranie informacji o faktach nadużywania substancji psychoaktywnych przez członków samorządu lekarskiego; nawiązywanie kontaktu z osobami nadużywającymi substancji psychoaktywnych lub podejrzanymi o uzależnienie w celu zdiagnozowania problemu, w przypadku stwierdzenia uzależnienia organizacja pomocy w znalezieniu właściwej placówki terapii uzależnień oraz monitorowanie przebiegu leczenia, po uzyskaniu pisemnej zgody leczącej się osoby; w razie powzięcia podejrzenia wystąpienia niezdolności do wykonywania zawodu wnioskowanie do Okręgowej Rady Lekarskiej o powołanie komisji orzekającej w przedmiocie niezdolności do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia. Pełnomocnik może powoływać w razie potrzeby konsultantów.
