Jak, komu i kiedy – Wojciech Konieczny o podwyżkach ►

W trakcie IX Kongresu Wizja Zdrowia – Diagnoza i Przyszłość – Foresight Medyczny i XIX Kongresu Hospital & Healthcare Management odbyła się sesja „Mądry Polak po szkodzie – debata byłych decydentów” – panel do obejrzenia na stronie internetowej: www.youtube.com/JdyL7K3YfeM, a więcej w tekście „Spowiedź decydentów”.

Podczas sesji pytaliśmy o ustawę z 26 maja 2022 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Tak czy nie dla tych przepisów?

Były wiceminister zdrowia Wojciech Konieczny nie krytykował przepisów w całości.

– Ustawa podwyżkowa spełniła swoje zdanie i robi to nadal – mówił, dodając, że na przykład powstrzymała odejście medyków na emerytury.

– Niektórzy pierwszy raz w życiu mogą godnie zarobić – zauważył.

Przyznał jednak, że ustawa ma wady.

Fragment sesji poniżej, pod wideo dalsza część tekstu.

Jak płacić za podwyżki?

– Po pierwsze, złe jest to, że podwyżki ujęto w wycenach świadczeń zdrowotnych, w przypadku których jedne są bardzo dobre i coraz bardziej zwiększane, co zapewnia komfort zarządzania dyrektorom szpitali, a drugie za małe. W niektórych szpitalach nie wystarcza pieniędzy, aby zapłacić za podwyżki – mówił.

Chodziło mu o to, że można byłoby powrócić do płacenia na PESEL, a stosowany w ostatnich latach mechanizm, czyli finansowanie wynagrodzeń w wycenie świadczeń, to błąd.

Komu płacić?

Po drugie, Wojciech Konieczny zwrócił uwagę na pielęgniarki i to, za jakie wykształcenie płacić – posiadane czy wymagane.

Ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych od początku wywoływała emocje wśród dyrektorów szpitali i personelu medycznego – przede wszystkim wśród pielęgniarek.

Zgodnie z przepisami wypłaty pracowników szpitali nie mogą być niższe niż iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do ustawy i kwoty przeciętnego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym ustalenie. Ustawodawca wprowadził podział grup zawodowych działalności podstawowej podmiotów leczniczych według kwalifikacji wymaganych na danym stanowisku pracy. W przypadku pielęgniarek ukonstytuowało to podział na trzy grupy:

• grupa druga – z współczynnikiem pracy 1,29 – to pielęgniarki z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położne z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia,
• grupa piąta – 1,02 – to pielęgniarki i położne z wymaganym wyższym wykształceniem magisterskim, z wykształceniem wyższym I stopnia i specjalizacją, a także średnim wykształceniem i specjalizacją,
• grupa szósta – 0,94 – do której zaliczają się pielęgniarki i położne z wykształceniem na poziomie studiów pierwszego stopnia bez specjalizacji oraz pielęgniarki i położne z wykształceniem średnim.
  

Powoduje to zamieszanie ze znaczącą różnicą w wynagrodzeniu między pielęgniarkami z grupy szóstej, mającymi wykształcenie wyższe pierwszego stopnia, a tymi z tytułami magistra i specjalizacją z drugiej.

– Zapis z ustawy podwyżkowej jest kłopotliwy – stwierdził Konieczny.

W związku z nim pielęgniarki, chcąc więcej zarabiać, kształcą się. Dyrektorzy jednak często za to nie płacą.

Kiedy płacić?

Konieczny zasugerował też, że należałoby przesunąć podwyżki z 1 lipca na 1 stycznia.

Przeczytaj także: „Wiceminister jak kierowca” i „Czy dyrektorzy szpitali są sprawiedliwie wynagradzani?”.