Butni bogowie

W Ministerstwie Zdrowia zastanawiają się, co zrobić z ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia w podmiotach leczniczych. Było o tym 27 października podczas posiedzenia Trójstronnego Zespołu do spraw Ochrony Zdrowia Ministerstwa Zdrowia, kiedy to uczestniczące w obradach minister zdrowia Jolanta Sobierańska-Grenda i wiceminister zdrowia Katarzyna Kęcka zaproponowały limit zarobków lekarzy na kontraktach – maksymalna stawka miałaby wynieść około 40 tys. zł – informujemy o tym w tekstach „Wynagrodzenia lekarzy – Ministerstwo Zdrowia podało kwotę”, „Wygibasy z wypłatami” i „Wypłaty medyków są nieadekwatne?”.  Korzystając z okazji, publikujemy też inne teksty o zarobkach w ochronie zdrowia: „Dyrektor zarabia mniej niż jego pracownicy” i „Wiceminister jak kierowca”.

Kto jest bogiem?

To, że „Menedżer Zdrowia” pisze o wypłatach, nie może dziwić – na bieżąco przekazujemy, co dzieje się w branży. Zaskakiwać za to może internetowa aktywność części lekarzy. Tylko pod postami linkującymi do powyższych tekstów (szczególnie do „Dyrektor zarabia mniej niż jego pracownicy”) o proponowanych zmianach, pojawiły się setki komentarzy pisanych przez doktorów. Skąd o tym wiemy? Specjaliści chwalą się miejscami pracy, zdjęciami w maseczkach, ze stetoskopami i innymi atrybutami swojego fachu. Są dumni z pracy (i słusznie, my także ich doceniamy), ale wydaje się, że niektórzy popadli w skrajność. Będąc krytycznym wobec tego, można ocenić ich zachowanie jako zarozumiałych bogów – w nawiązaniu do filmu „Bogowie” w reżyserii Łukasza Palkowskiego.

O czym mowa?

Kto najważniejszy? Lekarze nie mają watpliwości

Przykłady (anonimowe, po redakcji, aby nie można było zidentyfikować autorów).

– Lekarze pracują na wynik finansowy szpitali, a dyrektorzy i menadżerowie tak zarządzają, że szkoda gadać – komentuje jeden z doktorów.

– Żaden dyrektor szpitala nie będzie zarabiał nic, jeśli nie będzie w nim lekarzy, którzy bezpośrednio odpowiadają za życie pacjenta. W jaki sposób zarządzający jest odpowiedzialny za zdrowie chorych? Może w końcu warto podkreślić, kto rzeczywiście jest w tej pracy najważniejszy – komentuje onkolog z Warszawy.

Inny onkolog, który informuje na Facebooku, że ukończył Warszawski Uniwersytet Medyczny, pisze w podobnym tonie.

– No cóż, dyrektora czy ministra znaleźć łatwo, a dobrego specjalistę trudno – twierdzi.

– Niech sobie menedżer sam wyrabia kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia, powodzenia. A nie, chyba trzeba być lekarzem – ironizuje lekarka.

– Lekarze wyrabiają kontrakty z NFZ, żeby szpital miał pieniądze dla dyrektorów – komentuje inna.

– Cóż, lekarze, realizując procedury, generują przychód dla szpitala, z którego wypłacane jest uposażenie dyrektora i całej, często obfitej w etaty, kadry zarządzającej – pisze student kierunku lekarskiego na Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikolaja Kopernika w Toruniu.

– Życie jest bezcenne, dyrektor to urzędnik, on życia nie ratuje, a lekarz już tak – zwraca uwagę inny.

– Bez dyrektora szpital jakoś by sobie poradził, a bez lekarzy raczej średnio – pisze inna.

We wpisach obrywa się nie tylko kadrze zarządzającej, lecz także pielęgniarkom. Te przez niektórych są trakowane jako personel pomocniczy lub niższego szczebla. 

Trudne warunki pracy

Poza tym część lekarzy wprost pisze, że maksymalna stawka zarobków na kontrakcie w wysokości około 40 tys. zł to zdecydowanie za mało. 

Wydaje się, że nawet dla rzecznika prasowego Naczelnej Izby Lekarskiej Jakuba Kosikowskiego to problematyczne (a to on po części odpowiedzialny jest za relacje z mediami i wizerunek lekarzy).

– Jestem rzecznikiem prasowym Naczelnej Izby Lekarskiej. Trudne warunki pracy to wpis kolegi, którzy twierdzi, że 48 tys. zł to niegodna pensja – ironizuje w swoim stylu Kosikowski, wypowiadając się w internetowej dyskusji o trudach w pracy.