Zmarła prof. Irena Hausmanowa-Petrusewicz
7 lipca 2015 r. zmarła prof. Irena Hausmanowa-Petrusewicz, nestorka polskiej neurologii, o historycznych zasługach dla rozwoju tej specjalności medycyny. Od podstaw stworzyła w Polsce kierunek nauk neurologicznych dotyczący schorzeń nerwowo-mięśniowych. Była wychowawczynią wielu pokoleń lekarzy neurologów i naukowców- neurobiologów.
Prof. Irena Hausmanowa-Petrusewicz uzyskała dyplom lekarza w 1941 r. na Wydziale Lekarskim Instytutu Medycznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, nostryfikowany na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 1948 r. uzyskała stopień doktora medycyny, w 1951 stopień doktora habilitowanego, a tytuł profesora zwyczajnego został jej nadany w 1975 r.
Do 1958 r pracowała w Klinice Neurologicznej Akademii Medycznej w Warszawie, a w 1958 r. została kierownikiem Kliniki i Katedry Neurologii AM, którą prowadziła do 1989 r. W tym roku rozpoczęła pracę w Instytucie Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. Mirosława Mossakowskiego PAN, w którym kierowała stworzonym przez siebie Zespołem Kliniczno-Badawczym Chorób Nerwowo-Mięśniowych.
Należała do licznych towarzystw naukowych. Była prezesem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego w latach 1974-1984, wiceprezesem Światowej Federacji Neurologicznej, członkiem założycielem Grupy Badawczej Mięśni WFN. Była członkiem Europejskiej Federacji Towarzystw Neurologicznych, członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk (od 1998), Komitetu Nauk Neurologicznych PAN, Polskiego Towarzystwa Neurofizjologii Klinicznej, założycielem Polskiego Towarzystwa Zwalczania Chorób Mięśni i przewodniczącą jego Rady Naukowej, Członkiem honorowym dziesięciu towarzystw zagranicznych oraz redakcji wielu prestiżowych pism neurologicznych krajowych i zagranicznych. Także członkiem Rady Naukowej Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN, Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Była laureatką wielu nagród naukowych.
Prof. Irena Hausmanowa-Petrusewicz była autorką ponad 400 publikacji, 40 monografii; była cytowana ponad 3000 razy. Jej prace w pierwszych latach działalności naukowej poświęcone były fizjologii i patologii ruchu, co zapoczątkowało badania chorób mięśni i nerwów obwodowych. Szczególną uwagę poświęciła rdzeniowemu zanikowi mięśni. Dzięki rozwojowi techniki i badaniom genetycznym i biochemicznym, przy zastosowaniu mikroskopii elektronowej wyodrębniła choroby, w których zaburzenia przemian metabolicznych w obrębie mięśnia szkieletowego powodowały ciężki zespół objawów klinicznych. Badania molekularne pozwoliły na opisanie licznych chorób mięśni, w tym mięśnia sercowego – tzw. nukleopatii.
Do 1958 r pracowała w Klinice Neurologicznej Akademii Medycznej w Warszawie, a w 1958 r. została kierownikiem Kliniki i Katedry Neurologii AM, którą prowadziła do 1989 r. W tym roku rozpoczęła pracę w Instytucie Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. Mirosława Mossakowskiego PAN, w którym kierowała stworzonym przez siebie Zespołem Kliniczno-Badawczym Chorób Nerwowo-Mięśniowych.
Należała do licznych towarzystw naukowych. Była prezesem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego w latach 1974-1984, wiceprezesem Światowej Federacji Neurologicznej, członkiem założycielem Grupy Badawczej Mięśni WFN. Była członkiem Europejskiej Federacji Towarzystw Neurologicznych, członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk (od 1998), Komitetu Nauk Neurologicznych PAN, Polskiego Towarzystwa Neurofizjologii Klinicznej, założycielem Polskiego Towarzystwa Zwalczania Chorób Mięśni i przewodniczącą jego Rady Naukowej, Członkiem honorowym dziesięciu towarzystw zagranicznych oraz redakcji wielu prestiżowych pism neurologicznych krajowych i zagranicznych. Także członkiem Rady Naukowej Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN, Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Była laureatką wielu nagród naukowych.
Prof. Irena Hausmanowa-Petrusewicz była autorką ponad 400 publikacji, 40 monografii; była cytowana ponad 3000 razy. Jej prace w pierwszych latach działalności naukowej poświęcone były fizjologii i patologii ruchu, co zapoczątkowało badania chorób mięśni i nerwów obwodowych. Szczególną uwagę poświęciła rdzeniowemu zanikowi mięśni. Dzięki rozwojowi techniki i badaniom genetycznym i biochemicznym, przy zastosowaniu mikroskopii elektronowej wyodrębniła choroby, w których zaburzenia przemian metabolicznych w obrębie mięśnia szkieletowego powodowały ciężki zespół objawów klinicznych. Badania molekularne pozwoliły na opisanie licznych chorób mięśni, w tym mięśnia sercowego – tzw. nukleopatii.
