Regulacja kontraktów – resort analizuje zmiany
W Ministerstwie Zdrowia pracują nad rozwiązaniami ograniczającymi rozproszenie zatrudnienia personelu medycznego pomiędzy różne placówki w ramach Trójstronnego Zespołu do spraw Ochrony Zdrowia, a ich pełna ocena nastąpi po uzyskaniu opinii partnerów dialogu społecznego.
Posłowie Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Sachajko i Anna Gembicka wystosowali interpelację do resortu zdrowia w sprawie regulacji kontraktów lekarzy pracujących w wielu placówkach leczniczych i ich wpływu na finansowanie szpitali oraz na dostępność usług medycznych.
Posłowie odnieśli się do propozycji Ministerstwa Zdrowia z 24 lipca dotyczących regulacji kontraktów [chodzi o pismo przygotowane przez byłego wiceministra zdrowia Jerzego Szafranowicza i byłą minister zdrowia Izabelę Leszczynę, które przesłano do członków Trójstronnego Zespołu do spraw Ochrony Zdrowia – red.]. Jak zacytowali, celem ma być ograniczenie możliwości dorabiania przez lekarzy w wielu placówkach, co obecnie bywa źródłem znacznych dochodów.
– Izba lekarska i środowiska medyczne sygnalizują, że zapisy te mogą negatywnie wpłynąć na finanse niektórych szpitali oraz na dostępność usług dla pacjentów. W modelu kontraktowym część szpitali bazuje na lekarzach pracujących w kilku miejscach – zmiany mogą skutkować brakiem personelu, a w konsekwencji obniżeniem dostępności świadczeń i wzrostem presji na prywatne usługi – napisali parlamentarzyści.
Rozproszona aktywność zawodowa lekarzy
Wiceminister zdrowia Tomasz Maciejewski w odpowiedzi podkreślił, że celem opracowanych w ramach dialogu społecznego rozwiązań jest określenie minimalnego progu zintegrowanej opieki medycznej świadczonej w ww. zakładach leczniczych przez osoby wykonujące zawód medyczny.
Dodał, że Ministerstwo Zdrowia wraz z jednostkami powołanymi do tego celu na bieżąco monitoruje proces udzielania świadczeń zdrowotnych oraz prowadzi prace służące usprawnieniu, podwyższeniu jakości oraz stopniowego poszerzaniu katalogu usług zdrowotnych.
– Problemem zidentyfikowanym przez resort zdrowia jest znaczne rozproszenie aktywności zawodowych osób wykonujących zawody medyczne pomiędzy różnych świadczeniodawców, co w sposób istotny wpływa na jakość sprawowanej opieki medycznej nad pacjentami leczonymi w zakładzie leczniczym danego świadczeniodawcy – wskazał wiceminister.
Maciejewski stwierdził, że regularna i znaczna w skali miesiąca lub tygodnia rotacja personelu medycznego, zwłaszcza lekarzy, wynikająca z polityki zatrudnienia medyków jedynie w wymiarze cząstkowych etatów (lub ich równoważników – w przypadku umów innych niż o pracę), utrudnia, a czasami nawet wręcz uniemożliwia zachowanie ciągłości w realizacji procesu leczniczego niezbędnego dla konkretnego pacjenta. Dodał, że często zmieniający się personel medyczny musi zapoznawać się z postępami w procesie leczenia, w tym z udzielonym przez inne osoby świadczeniami opieki zdrowotnej, co w warunkach presji czasowej i obniżonej jakości sporządzania dokumentacji medycznej w danym zakładzie leczniczym, sprowadza na pacjentów zbędne ryzyko błędów medycznych.
Resort daje sobie czas
Wiceminister podkreślił, że powyższe analizy znajdują się na etapie wstępnym i opierają się na dialogu prowadzonym w ramach Trójstronnego Zespołu do spraw Ochrony Zdrowia. Natomiast całościowa ocena skutków projektowanych rozwiązań będzie przeprowadzona na późniejszym etapie prac po uzyskaniu opinii partnerów dialogu społecznego.
Maciejewski przyznał, że wpływ opracowywanych rozwiązań jest trudny do określenia na obecnym etapie prowadzonych prac. Dodał, że potencjalne wdrożenie rozwiązań legislacyjnych ograniczających rozproszenie zatrudnieniowe medyków nastąpiłoby w warunkach funkcjonowania systemowych mechanizmów zabezpieczających wprowadzonych ustawą z dnia 5 sierpnia 2025 r. (ustawa o reformie szpitali). Wiceminister przypomniał, że ustawa przewiduje m.in. możliwość koncentracji świadczeń realizowanych w ramach systemu publicznej opieki zdrowotnej.
– Reforma przyniesie wzmocnienie systemu szpitalnego przez konsolidację zasobów oraz racjonalizacje kosztów po stronie podmiotów leczniczych, w sytuacji gdy występuje nakładanie się lub nieefektywne rozproszenie potencjału zwłaszcza kadrowego w stosunku do zidentyfikowanych potrzeb zdrowotnych na danym terenie – tłumaczył wiceszef resortu zdrowia.
Jak uwolnić zasoby kadrowe?
Jak kontynuował Maciejewski, przyjęte zmiany powinny przyczynić się do koncentracji świadczeń szpitalnych zabiegowych w ośrodkach dysponujących większym doświadczeniem i potencjałem kadrowym, a jednocześnie do lepszego wykorzystania ograniczonych zasobów, w tym przez zmniejszenie liczby szpitali utrzymujących stałą gotowość do udzielania świadczeń w trybie ostrym.
– Efektem wejścia w życie regulacji powinno być uwolnienie zasobów kadrowych, bowiem zmniejszona liczba oddziałów utrzymujących stałą gotowość wpłynie na ograniczenie potrzeb kadrowych. Powyższe odbywać się będzie zgodnie z interesem publicznym i jednocześnie zapewnić bezpieczeństwo z punktu widzenia pacjenta – zaznaczył Maciejewski.
Prognoza – 167 tys. lekarzy pracujących w systemie
Wiceminister przypomniał zarazem, że liczba lekarzy pracujących ogółem w 2023 r. wyniosła 143,3 tys. osób, z czego ok. 134,1 tys. pracowało w podmiotach leczniczych, natomiast w publicznym systemie ochrony zdrowia pracowało 124,7 tys. lekarzy.
W 2019 r. według modelu popytowo-podażowego w sektorze prywatnym pracowało 98 tys. lekarzy (ok. 75 proc. wszystkich lekarzy), przy czym, jak podkreślono, czas pracy lekarzy w sektorze prywatnym i publicznym nie jest tożsamy. Maciejewski zaznaczył, że resort nie dysponuje przy tym danymi dotyczącymi liczby lekarzy pracujących jedynie w publicznej oraz jedynie w prywatnej służbie zdrowia, jak też „łączących te dwa modele”.
Zgodnie z modelem popytowo-podażowym opracowanym przez resort zdrowia w 2030 r. prognozowana liczba lekarzy pracujących ogółem w Polsce wyniesie 167 tys. osób. Zakładając, że udział lekarzy zatrudnionych w publicznym sektorze ochrony zdrowia się nie zmieni oraz biorąc pod uwagę przewidywaną liczbę wszystkich lekarzy w 2030 r., prognozuje się, że liczba lekarzy w publicznym systemie ochrony zdrowia wyniesie ok. 145 tys. osób.
Przeczytaj także: „Kontrakt szpitalny z ograniczeniami?”.
