Nowe perspektywy w terapii HER2-dodatniego raka piersi

Wczesny rak piersi z nadekspresją receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu typu 2 (human epidermal growth factor receptor 2 – HER2) stanowi biologicznie agresywną postać choroby, obarczoną wysokim ryzykiem nawrotu pomimo postępów w leczeniu systemowym. Standardem terapeutycznym w tej grupie pozostaje leczenie neoadiuwantowe oparte na antracyklinach i taksanach w skojarzeniu z terapią ukierunkowaną anty-HER2, obejmującą trastuzumab i pertuzumab. W ostatnich latach coraz większe zainteresowanie budzi trastuzumab derukstekan (T-DXd), będący koniugatem przeciwciała z lekiem cytotoksycznym (antibody-drug conjugate – ADC), który łączy trastuzumab z inhibitorem topoizomerazy I.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration – FDA) przyjęła w październiku 2025 roku wniosek o rozszerzenie rejestracji (supplemental biologics license application – sBLA) dotyczący zastosowania T-DXd w terapii neoadiuwantowej, w schemacie T-DXd → THP (docetaksel, trastuzumab, pertuzumab), u dorosłych pacjentek z wczesnym, HER2-dodatnim rakiem piersi w stopniu II–III, obarczonych wysokim ryzykiem nawrotu. Podstawą tej decyzji były wyniki międzynarodowego badania III fazy DESTINY-Breast11 (NCT05113251).

DESTINY-Breast11 to badanie wieloośrodkowe, randomizowane, prowadzone w skali globalnej, którego celem była ocena skuteczności i bezpieczeństwa leczenia neoadiuwantowego trastuzumabem derukstekanem w dawce 5,4 mg/kg – stosowanym samodzielnie lub w sekwencji z THP – w porównaniu z klasycznym schematem opartym na antracyklinach (doksorubicyna i cyklofosfamid w schemacie co 2 tyg., tzw. dose-dense – ddAC) również podawanym przed THP. Do badania włączono 927 pacjentek z miejscowo zaawansowanym lub zapalnym, HER2-dodatnim rakiem piersi, w wieku powyżej 18 lat, z zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory (≥50 proc.) i w dobrym stopniu sprawności (ECOG 0–1).

Chore losowo przydzielono w stosunku 1:1:1 do trzech ramion badania: 8 cykli T-DXd w monoterapii, 4 cykle T-DXd z następowymi 4 cyklami THP lub 4 cykle ddAC z kolejnymi 4 cyklami THP. Pierwszorzędowym punktem końcowym była całkowita odpowiedź patologiczna (pathologic complete response – pCR). Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały: przeżycie wolne od zdarzeń (event-free survival – EFS), przeżycie wolne od choroby inwazyjnej (invasive disease-free survival – IDFS), całkowite przeżycie (overall survival – OS) oraz bezpieczeństwo terapii.

Na podstawie rekomendacji niezależnego komitetu monitorującego badanie zakończono rekrutację do ramienia z monoterapią T-DXd po wstępnej analizie skuteczności, ponieważ uzyskane wyniki w pozostałych grupach dostarczyły wystarczających danych porównawczych.

Wstępne wyniki badania DESTINY-Breast11 wykazały istotne statystycznie i klinicznie znaczące zwiększenie odsetka pCR w grupie pacjentek leczonych T-DXd w sekwencji z THP w porównaniu z grupą otrzymującą standardowy schemat ddAC-THP. Co więcej, odnotowano wczesny pozytywny trend w zakresie przeżycia wolnego od zdarzeń (EFS) na korzyść T-DXd, co może wskazywać na potencjalne zmniejszenie ryzyka nawrotu choroby w tej grupie.

Profil bezpieczeństwa T-DXd był zgodny z dotychczas znanym charakterem toksyczności tego leku, a analiza nie wykazała nowych działań niepożądanych. Najczęściej obserwowane działania niepożądane obejmowały objawy hematologiczne i żołądkowo-jelitowe o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Niezależny komitet oceniający nie stwierdził zwiększonego ryzyka występowania śródmiąższowej choroby płuc (interstitial lung disease – ILD) w porównaniu z grupą otrzymującą ddAC-THP, co potwierdza korzystny profil tolerancji nowego schematu.

Uzyskanie całkowitej odpowiedzi patologicznej po leczeniu neoadiuwantowym w raku piersi HER2-dodatnim jest uznawane za silny czynnik prognostyczny, korelujący ze zmniejszonym ryzykiem nawrotu i lepszym długoterminowym przeżyciem. Wyniki badania DESTINY-Breast11 sugerują, że zastosowanie T-DXd w sekwencji z THP może stanowić nowy, skuteczny standard leczenia pacjentek z wczesnym rakiem piersi HER2-dodatnim o wysokim ryzyku nawrotu.

FDA wyznaczyła termin podjęcia decyzji rejestracyjnej na 18 maja 2026 roku. Pełne wyniki analizy skuteczności i bezpieczeństwa mają zostać zaprezentowane na jednym z najbliższych kongresów onkologicznych.