Sterydy, tłuszcz i złamania

Wykorzystując możliwości nowoczesnych aparatów DEXA, badacze sprawdzili, czy ocena dystrybucji tkanki tłuszczowej wnosi istotną wartość prognostyczną u pacjentów przewlekle leczonych sterydami.

W badaniu przeanalizowano dane ponad 30 tysięcy pacjentów (w tym ponad 8 tysięcy przyjmujących sterydy), którzy zostali skierowani na pierwsze badanie densytometryczne (DEXA) w latach 2004-2019. Wykorzystano możliwość aparatów DEXA do dodatkowego pomiaru zawartości tkanki tłuszczowej w skanowanych obszarach. Porównano procentową zawartość tłuszczu w jamie brzusznej oraz w okolicach bioder u pacjentów przyjmujących i nieprzyjmujących GKS, korelując te dane z historią przebytych złamań.

Wyniki rzucają nowe światło na „paradoks otyłości”. O ile w populacji ogólnej wyższa waga często chroni przed złamaniami, o tyle u pacjentów leczonych glikokortykosteroidami zaobserwowano inną zależność. Ci, którzy doznali złamań, mieli wyższe BMI i większe otłuszczenie ww. okolic niż pacjenci bez złamań. Analiza wieloczynnikowa wykazała, że zwiększona zawartość tkanki tłuszczowej była silnym, niezależnym predyktorem złamań w
obszarach innych niż kości kręgosłupa. Szczególnie ryzykowne okazało się otłuszczenie obwodowe: dla przykładu wśród pacjentów z wyższym procentem tłuszczu w okolicy bioder obserwowano ponad 3,5-krotnie wyższe ryzyko złamania pozakręgowego (tzw. non-spinal fracture).

Badanie to sugeruje, że w przypadku pacjentów leczonych glikokortykosteroidami, przyrost tkanki tłuszczowej nie jest zjawiskiem obojętnym dla układu szkieletowego. Przeciwnie – nadmierne gromadzenie tłuszczu, zwłaszcza w okolicach bioder, może być sygnałem wskazującym na wysokie ryzyko złamań.