Czy „cukrowy kod” na anty-dsDNA przewiduje uszkodzenie narządów w toczniu?

Przeciwciała przeciwko dwuniciowemu DNA (anty-dsDNA) są kluczowym markerem diagnostycznym i wskaźnikiem aktywności tocznia rumieniowatego układowego (TRU). Jednak samo ich stężenie nie wyjaśnia w pełni, dlaczego u niektórych pacjentów dochodzi do ciężkiego zajęcia narządów, a u innych przebieg choroby jest zdecydowanie łagodniejszy. Coraz więcej uwagi w immunologii poświęca się glikozylacji – subtelnym modyfikacjom cukrowym na powierzchni przeciwciał, które mogą radykalnie zmieniać ich funkcję. Opublikowane w „LUPUS Science&Medicine” badanie, wykorzystując algorytmy sztucznej inteligencji, ocenia, czy analiza tych „cukrowych podpisów” na przeciwciałach anty-dsDNA może pomóc w przewidywaniu stopnia uszkodzenia narządów w TRU.

Badaniem objęto 86 nowo zdiagnozowanych, nieleczonych dotąd pacjentów z TRU i obecnością przeciwciał anty-dsDNA. U każdego z nich szczegółowo oceniono stopień zajęcia poszczególnych narządów. Następnie, z krwi pacjentów wyizolowano przeciwciała anty-dsDNA, precyzyjnie przeanalizowano ich profil glikozylacji (stężenie poszczególnych glikoform) oraz oceniono które z tych form najsilniej korelują ze stopniem zajęcia narządów.

Analiza wykazała, że połączenie informacji o stężeniu dwóch specyficznych glikoform – IgG1Gal i IgG3/4Bis – pozwalało z największą trafnością przewidywać nasilenie zmian narządowych u pacjentów z TRU. Model oparty na tej parze biomarkerów osiągnął wysoką zdolność predykcyjną, z AUC (pole pod krzywą) na poziomie 0,82. Poszczególne glikoformy analizowane osobno miały znacznie mniejszą wartość prognostyczną.

Badanie dostarcza silnych dowodów na to, że profil glikozylacji przeciwciał anty-dsDNA, a zwłaszcza kombinacja określonych glikoform, odgrywa kluczową rolę w determinowaniu rozległości zajęcia narządowego w toczniu. Czy w przyszłości glikozylacja może stać się nie tylko ważnym biomarkerem rokowniczym, ale również potencjalnym celem terapeutycznym?