Nowe podejście do diagnostyki POChP

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to istotne wyzwanie zdrowotne, zwłaszcza w populacji osób starszych i palaczy. Mimo postępów terapeutycznych choroba ta nadal wiąże się z wysoką śmiertelnością, nawrotami zaostrzeń oraz obniżoną jakością życia. Tradycyjnie diagnozowana na podstawie spirometrycznego wskaźnika FEV₁/FVC <0,70, co odzwierciedla obturację dróg oddechowych. Jednakże, coraz więcej dowodów wskazuje, że niektórzy pacjenci z objawami oddechowymi i zmianami strukturalnymi w płucach, widocznymi w tomografii komputerowej (TK), mogą nie spełniać spirometrycznych kryteriów POChP, a mimo to są narażeni na poważne konsekwencje zdrowotne.

W opublikowanym w „JAMA” badaniu zaproponowano nowy, wielowymiarowy schemat diagnostyczny POChP. Schemat ten integruje wyniki spirometrii, objawy kliniczne oraz zmiany strukturalne w płucach uwidocznione w TK, takie jak rozedma czy pogrubienie ścian oskrzeli.

Badanie objęło łącznie 10 977 uczestników z dwóch kohort: COPDGene (n = 9416) oraz CanCOLD (n = 1561). Uczestnicy zostali sklasyfikowani według nowego schematu diagnostycznego. Kategoria główna: obecność obturacji (FEV₁/FVC <0,70) oraz przynajmniej jedno z pięciu kryteriów dodatkowych (rozpoznanie rozedmy lub pogrubienia ścian oskrzeli w TK, duszność, przewlekłe zapalenie oskrzeli, obniżona jakość życia z powodu objawów oddechowych). Kategoria pomocnicza: brak obturacji, ale obecność przynajmniej trzech z pięciu powyższych kryteriów (w tym obowiązkowo rozedma i pogrubienie ścian oskrzeli w TK).

Wyniki wykazały, że osoby sklasyfikowane jako mające POChP według nowego schematu miały wyższe ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny oraz z przyczyn oddechowych, częstsze zaostrzenia choroby oraz szybszy spadek FEV₁ w porównaniu z osobami niezaklasyfikowanymi jako chore na POChP. Co istotne, niektórzy pacjenci z obturacją w spirometrii, ale bez objawów klinicznych i zmian w TK, zostali wykluczeni z diagnozy POChP w nowym schemacie.

Nowe, wielowymiarowe podejście do diagnostyki POChP może umożliwić wcześniejsze wykrycie choroby u pacjentów z objawami i zmianami strukturalnymi w płucach, ale bez spirometrycznej obturacji. Oznacza to potrzebę bardziej kompleksowej oceny pacjentów z objawami oddechowymi, uwzględniającej nie tylko spirometrię, lecz także obrazowanie TK oraz ocenę jakości życia. Wczesna identyfikacja takich pacjentów może pozwolić na szybsze wdrożenie odpowiedniego leczenia i monitorowania, co może poprawić rokowanie i jakość życia chorych.