Dysfunkcje tarczycy a ryzyko cukrzycy ciążowej

Na łamach „The Lancet Diabetes & Endocrinology” opublikowano metaanalizę badającą zależność pomiędzy czynnością tarczycy a ryzykiem cukrzycy ciążowej i wskaźnikami gospodarki węglowodanowej. Analiza objęła dane indywidualne z prospektywnych badań kohortowych, w których oceniano stężenia TSH, FT4, FT3, całkowitej T3, obecność przeciwciał przeciwtarczycowych oraz rozpoznania kliniczne takie jak subkliniczna niedoczynność czy nadczynność tarczycy.

Spośród 52 632 kobiet w 17 kohortach, 1687 (3,2 proc.) miało subkliniczną niedoczynność tarczycy, 1153 (2,2 proc.) izolowaną hipotyroksynemię, a 2958 (4,7 proc.) rozwinęło cukrzycę ciążową. W porównaniu z eutyreozą izolowana hipotyroksynemia wiązała się z wyraźnie wyższym ryzykiem cukrzycy ciążowej (6,5 proc. vs 3,5 proc.). Ryzyko wzrastało także przy niższych stężeniach FT4 oraz wyższych stężeniach FT3 i stosunku FT3/FT4. Co istotne, nie stwierdzono związku pomiędzy subkliniczną niedoczynnością tarczycy ani obecnością przeciwciał przeciwtarczycowych a rozwojem cukrzycy ciążowej.

Wnioski płynące z tego badania rzucają nowe światło na dotychczasowe postrzeganie relacji między zaburzeniami tarczycy a metabolizmem glukozy w ciąży. To niższe stężenie FT4 i izolowana hipotyroksynemia – a nie subkliniczna niedoczynność tarczycy czy autoimmunizacja – wydają się kluczowymi czynnikami ryzyka. Dla diabetologów oznacza to, że monitorowanie parametrów czynności tarczycy, zwłaszcza FT4, może w przyszłości stanowić cenne uzupełnienie profilaktyki i wczesnego wykrywania cukrzycy ciążowej. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby ocenić, czy wczesne wdrożenie lub modyfikacja leczenia lewotyroksyną mogłyby realnie wpłynąć na insulinooporność i przebieg leczenia hiperglikemii u ciężarnych.