Zmienny charakter zapalenia oskrzeli w POChP
W celu oceny, czy chorzy z pojawiającym się okresowo zapaleniem oskrzeli należą do grupy podwyższonego ryzyka, w badaniu opublikowanym w „BMJ Open Respiratory Research” przeanalizowano dane z dużej, koreańskiej kohorty, oceniając wpływ stałego i zmiennego statusu zapalnego na przebieg POChP.
Współczesne podejście do przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) zakłada istnienie jej różnych fenotypów klinicznych. Wiadomo na przykład, że pacjenci z fenotypem przewlekłego zapalenia oskrzeli (tzw. PZO) rokują gorzej. Mniej jasne jest jednak znaczenie ostrych objawów z dróg oskrzelowych, które pojawiają się jedynie okresowo. W celu oceny, czy chorzy z takim „przemijającym” zapaleniem oskrzeli również należą do grupy podwyższonego ryzyka, w badaniu opublikowanym w „BMJ Open Respiratory Research” przeanalizowano dane z dużej koreańskiej kohorty, oceniając wpływ stałego i zmiennego statusu zapalnego na przebieg POChP.
W badaniu kohortowym przeanalizowano dane 1265 pacjentów z POChP. W rocznym odstępie dwukrotnie w oceniano u nich występowanie objawów typowych dla przewlekłego zapalenia oskrzeli (PZO). Na tej podstawie chorych podzielono na trzy odrębne grupy: pacjentów trwale bez objawów PZO, pacjentów z objawami przemijającymi (obecnymi tylko w jednym z pomiarów) oraz pacjentów ze stale utrzymującym się PZO. W wyodrębnionych grupach porównano roczną częstość zaostrzeń oraz tempo spadku czynności płuc.
Zgodnie z oczekiwaniami, pacjenci ze stałym przewlekłym zapaleniem oskrzeli charakteryzowali się najcięższymi objawami i najgorszą wyjściową czynnością płuc. Kluczowym odkryciem był jednak wyraźny gradient ryzyka zaostrzeń: najwyższą częstość odnotowano w grupie ze stałym PZO, jednak grupa z objawami przemijającymi również miała istotnie wyższe ryzyko niż pacjenci trwale bezobjawowi. Oznacza to, że nawet okresowe występowanie objawów typowych dla zapalenia oskrzeli jest ważnym czynnikiem ryzyka. Co zaskakujące, nie stwierdzono natomiast istotnych różnic w rocznym tempie spadku czynności płuc między trzema analizowanymi grupami.
Badanie to dostarcza ważnych dowodów, że nie tylko stałe, ale również okresowe występowanie objawów typowych dla zapalenia oskrzeli jest związane ze znacząco wyższym ryzykiem zaostrzeń w POChP. Zaskakujący brak różnic w tempie spadku czynności płuc sugeruje, że tzw. fenotyp bronchityczny wpływa głównie na częstość epizodów zapalnych, a niekoniecznie na tempo samej progresji choroby.
