Nadciśnienie płucne u dializowanych: częste powikłanie

Czynniki, które wskazują na wzrost ciśnienia płucnego to m.in. wzrost rzutu minutowego, spadek produkcji tlenku azotu, dysfunkcja lewej komory serca, hipoksja, zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforowej. Z badań wynika jednoznacznie, ze dializoterapia pogarsza sytuacje chorych, u których rozwija się nadciśnienie płucne. Stąd przed wytworzeniem przetoki konieczna jest echokardiografia. Sama diagnostyka nadciśnienia jest inwazyjna i opiera się na cewnikowaniu prawego serca.
W układzie krążenia w normalnych warunkach krew spływa do dużych naczyń i wraca do układu żylnego. PO wytworzeniu przetoki spada opór obwodowy i zwiększa się przepływ przez krążenie płucne. Jeśli dodatkowo mamy do czynienia z niewydolnością serca – niepotrzebne ilości płynów zalegają w całym systemie naczyń. Pacjenci starsi łatwiej rozwijają nadciśnienie płucne.
Z leków dostępnych właściwie można stosować jedynie sildenafil. Leki wpływają różnie na przerost serca. Nadciśnienie płucne indukuje dysfunkcję lewej komory serca. W NP. upośledzona jest produkcja tlenku azotu oraz endoteliny. Nieznane są konsekwencje kliniczne nadciśnienia, ale wiadomo, że przeładowanie płynowe powoduje reakcje ze strony płuc – włóknienie systemowe w różnych narządach.
Po przeszczepieniu nerki lub zwężeniu, czy zamknięciu przetoki nadciśnienie ulega normalizacji, cofa się.
Wykład został wygłoszony podczas konferencji Top Nephrological