Inhalacje z mentolu mogą zmniejszać duszność u pacjentów z POChP

Na łamach „CHEST Journal” opublikowano badanie analizujące wpływ inhalacji z mentolu na duszność wysiłkową u pacjentów z POChP.

Mechanizmy tego działania mogą obejmować stymulację receptorów zimna w górnych drogach oddechowych, modulację percepcji wysiłku oddechowego oraz poczucie łatwiejszego przepływu powietrza.

W badaniu wzięło udział 20 chorych (60 proc. mężczyzn, średni wiek 68 ±6 lat, FEV₁ 47 proc. ± 17 proc. wartości należnej). Każdy pacjent wykonywał dwa testy wysiłkowe ze stałym obciążeniem na poziomie ok. 73 proc. szczytowej mocy wyjściowej – jeden po inhalacji z mentolu, drugi po inhalacji placebo. Testy kontynuowano do wyczerpania, a parametry wentylacyjne i nerwowo-mięśniowe monitorowano w sposób ciągły. Nasilenie duszności oceniano w trakcie wysiłku za pomocą Skali Borga, a po zakończeniu testów uczestnicy wskazywali, w którym przypadku oddech wydawał się łatwiejszy.

Wyniki pokazały, że oceny intensywności duszności były istotnie niższe po inhalacji mentolu w porównaniu z placebo, podobnie jak subiektywny dyskomfort spowodowany dusznością, „głód” powietrza i poczucie wysiłku oddechowego. Uczucie mniejszej duszności korelowało z wydłużeniem czasu wytrzymałości u części pacjentów, choć sam średni czas wysiłku nie różnił się istotnie między grupami. Nie odnotowano różnic w obiektywnych parametrach wentylacyjnych ani nerwowo-mięśniowych. Co ciekawe, aż 85 proc. pacjentów zgłosiło wrażenie łatwiejszego przepływu powietrza po inhalacji z mentolu.

Choć badanie miało ograniczenia, w tym niewielką liczebność próby, dostarcza interesujących przesłanek. Inhalacje z mentolu mogą stanowić prostą i dobrze tolerowaną interwencję wspomagającą, która u części pacjentów z POChP zmniejsza duszność wysiłkową i poprawia subiektywne odczucie komfortu oddechowego. Kolejne, większe badania powinny sprawdzić, czy stosowanie mentolu może wspierać efektywność programów rehabilitacji ruchowej i realnie przełożyć się na lepszą jakość życia chorych.