Ludzie medycyny, których już z nami nie ma...

• 23 października 2025 r. – Maciej Adamkiewicz

Maciej Adamkiewicz był współwłaścicielem Adamed Pharma, wieloletnim prezesem zarządu i członkiem rady nadzorczej. Miał 59 lat.

Adamed Pharma to duża polska firma farmaceutyczno-biotechnologiczna. Firmę założył ojciec Macieja Adamkiewicza, Marian, w 1986 r. W 2000 r. Maciej Adamkiewicz przejął kierowanie spółką, a w grudniu 2020 r. on jako ówczesny prezes zarządu oraz Małgorzata Adamkiewicz, wówczas w funkcji wiceprezesa, podjęli decyzję o przejściu do Rady Nadzorczej. Zmiana miała służyć skoncentrowaniu ich uwagi na kwestiach strategicznych i kierunkach rozwoju Adamedu.

W styczniu 2020 r. dyrektor generalna i wiceprezes zarządu Adamedu Małgorzata Adamkiewicz oraz prezes zarządu Adamedu Maciej Adamkiewicz zostali Osobowościami Roku 2019 w Ochronie Zdrowia w konkursie Sukces Roku.

• 30 września 2025 r. – Zbigniew Rajchel

Prof. Zbigniew Rajchel był wieloletnim kierownikiem Katedry i Zakładu Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.

Prof. Zbigniew Rajchel urodził się w 1931 r. w Klimkowej. Studia ukończył w 1958 r. Stopień doktora nauk biologicznych uzyskał w 1970 r., a stopień doktora habilitowanego w 1986 r. W 1996 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Na Uniwersytecie Medycznym we Wrocławiu pracował od 1962 r. do 2002 r. W latach 1997–2002 pełnił funkcję kierownika Katedry i Zakładu Anatomii Prawidłowej.

Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

• 18 września 2025 r. – Maciej Jaruga

Maciej Jaruga był fizjoterapeutą, nauczycielem, człowiekiem oddanym pacjentom i swojej profesji.

Pracę rozpoczął w latach 60., pracując u boku prof. Wiktora Degi – twórcy polskiej szkoły rehabilitacji.

Przez kolejne dziesięciolecia współtworzył rozwój fizjoterapii i rehabilitacji w Wielkopolsce, łącząc praktykę kliniczną z działalnością naukową i dydaktyczną.

Był autorem i współautorem publikacji naukowych oraz wychowawcą wielu cenionych specjalistów.

W latach 2010–2015 pełnił funkcję konsultanta wojewódzkiego do spraw fizjoterapii w Wielkopolsce, aktywnie działając na rzecz wysokiego poziomu opieki nad pacjentami i wspierając środowisko zawodowe.

Związany był również z Polskim Towarzystwem Fizjoterapii, w którym cieszył się szacunkiem i sympatią. 

• 25 sierpnia 2025 r. – Józef Kurzeja

Józef Kurzeja zmarł w wieku 77 lat – był nazywany najlepszym lekarzem wśród piłkarzy i najlepszym piłkarzem wśród lekarzy.

Józef Kurzeja urodził się w 1948 r. w Dziewiętlicach na Opolszczyźnie.

Rozpoczął karierę piłkarską w Sparcie Paczków, zapisując się do tego klubu w wieku 13 lat, w 1961 r., na podstawie fałszywych danych osobowych (do klubu przyjmowano chłopców dopiero od 14. roku życia). W 1964 r. zadebiutował w seniorach klubu. W 1965 r. został piłkarzem Odry Opole. W latach 1965–1966 był reprezentantem Polski juniorów.

Potem w latach 1969–1971 występował w Olimpii Poznań, następnie w Śląsku Wrocław (1971–1973). Później przeszedł do Górnika Zabrze – występował w nim do 1979 r. Następnie wyjechał do Austrii grać w klubach SV Heid Stockerau (1979–1980) i FC Sankt Veit (1980–1984). Karierę piłkarską zakończył w 1984 r.

Po zdaniu w 1965 r. matury podjął studia chemiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, a w 1969 r. przeniósł się na studia medyczne – uczył się Akademii Medycznej w Poznaniu (1969–1971), Akademii Medycznej we Wrocławiu (1971–1973) i Akademii Medycznej w Katowicach (1973–1976).

Był radioonkologiem. W czasie gry w piłkę nożną pracował w jednym z niemieckich szpitali. W 1988 r. wyjechał wraz z rodziną do Niemiec, gdzie pracował jako lekarz w klinice radioonkologicznej. W swojej karierze był zastępcą ordynatora i ordynatorem.

• 21 sierpnia 2025 r. – Maciej Chałubiński

Prof. Maciej Chałubiński był kierownikiem Kliniki Immunologii i Alergii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi – cenionym lekarzem, naukowcem i wykładowcą akademickim.

Prof. Maciej Chałubiński przez lata z oddaniem służył pacjentom, dzielił się swoją wiedzą ze studentami i współtworzył rozwój polskiej immunologii klinicznej. Jego pasja, profesjonalizm i życzliwość pozostaną na zawsze w pamięci tych, którzy mieli zaszczyt z nim współpracować.

Prof. Chałubiński był wybitnym specjalistą w dziedzinie alergologii, chorób wewnętrznych oraz immunologii klinicznej. Przez ponad 15 lat uczestniczył w życiu klinicznym i naukowym, łącząc praktykę lekarską z działalnością dydaktyczną i badawczą. Kierował Kliniką Immunologii i Alergii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, współtworząc jej strukturę i rozwój.

Był autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych o zasięgu międzynarodowym oraz współautorem rozdziałów w podręcznikach medycznych. Jego badania koncentrowały się m.in. na mechanizmach nadwrażliwości, zaburzeniach odporności oraz nowoczesnych metodach leczenia chorób alergicznych. Współpracował z renomowanymi ośrodkami zagranicznymi, między innymi Szwajcarskim Instytutem Alergii i Astmy (SIAF) przy Uniwersytecie w Zurychu.

Prof. Chałubiński był członkiem Europejskiej Akademii Alergologii i Immunologii Klinicznej (EAACI) oraz Polskiego Towarzystwa Alergologicznego. Ceniony za swoją dociekliwość, empatię i zaangażowanie, pozostawił trwały ślad w sercach pacjentów, studentów i współpracowników.

• 19 sierpnia 2025 r. – Paweł P. Liberski

Prof. Paweł Piotr Liberski był wybitnym neurologiem i neuropatologiem, kierownikiem Zakładu Patologii Molekularnej i Neuropatologii i prorektorem do spraw nauki Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, a także światowej klasy specjalistą w dziedzinie chorób prionowych, autorem ponad 670 publikacji naukowych, promotorem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych, cenionym wykładowcą i mentorem. Jego dorobek naukowy i wkład w rozwój medycyny pozostaną trwałym śladem w historii polskiej nauki.

Całe życie zawodowe związał z Uniwersytetem Medycznym w Łodzi, gdzie pełnił liczne funkcje naukowe i dydaktyczne. Był również ekspertem Światowej Organizacji Zdrowia i aktywnym członkiem wielu krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych.

• 13 sierpnia 2025 r. – Janusz Cianciara

Prof. Janusz Cianciara był wybitnym lekarzem, specjalistą chorób zakaźnych, nestorem polskiej hepatologii, nauczycielem i wychowawcą wielu pokoleń lekarzy, cenionym naukowcem i organizatorem życia akademickiego.

Janusz Cianciara urodził się 19 kwietnia 1938 r. W latach 1990–2008 kierował Kliniką Hepatologii i Nabytych Niedoborów Immunologicznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, którą rozwijał z pasją i poświęceniem, tworząc z niej ważny ośrodek naukowy i kliniczny w kraju. Przez dwie kadencje pełnił funkcję prorektora Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Był dyrektorem Międzywydziałowego Instytutu Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej w Warszawie.

Wniósł znaczący wkład w rozwój polskiej medycyny, łącząc wiedzę kliniczną z bogatym dorobkiem naukowym. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych w latach 2003–2006, członkiem honorowym tego towarzystwa i członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS, uczestnikiem wielu krajowych oraz międzynarodowych gremiów naukowych.

Janusz Cianciara był człowiekiem oddanym pacjentom, cenionym za empatię, życzliwość i stałą gotowość niesienia pomocy. Wychował i inspirował liczne grono uczniów, którzy kontynuują jego dzieło w szpitalach, klinikach i uczelniach medycznych w Polsce i za granicą.

• 10 sierpnia 2025 r. – Eugenia Częstochowska

Prof. Eugenia Częstochowska była wieloletnią kierownik Kliniki Chorób Wewnętrznych, Endokrynologii i Zaburzeń Hemostazy Akademii Medycznej w Gdańsku, nauczycielką wielu pokoleń studentów, oddaną pacjentom lekarką.

Prof. Częstochowska urodziła się 24 maja 1935 r. Dyplom lekarza uzyskała w 1961 r. w Akademii Medycznej w Gdańsku, gdzie od 1968 r. była zatrudniona.

To autorka lub współautorka ponad 230 publikacji, promotorka i recenzentka wielu przewodów doktorskich i habilitacyjnych.

Będąc na emeryturze, pozostawała w stałym kontakcie z uczelnią, aktywnie uczestnicząc w jej życiu.

Była członkinią Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i Kapituły Medalu Zasłużonemu GUMed.

• 23 czerwca 2025 r. – Anna Wajszczuk-Religa

Zmarła w wieku 85 lat.

Dr Anna Wajszczuk-Religa była lekarką, pracownikiem naukowym.

Przez dziesięciolecia była związana z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym. Zatrudniona w Zakładzie Fizjologii Doświadczalnej i Klinicznej przez wiele lat szkoliła studentów medycyny. Z uczelnią była związana aż do 2017 roku. Była również stypendystką prestiżowych zagranicznych ośrodków akademickich.

Pani doktor prywatnie była żoną prof. Zbigniewa Religi, uznanego za pioniera polskiej kardiochirurgii, a także dwukrotnie ministra zdrowia. Przez lata wspierała męża, angażując się w swoją pracę zawodową i prace na rzecz młodszego pokolenia, pozostając jednak z dala od medialnego zgiełku.

• 18 maja 2025 r. – Danuta Ryglewicz

Prof. Danuta Ryglewicz była wybitnym neurologiem, cenionym naukowcem i zasłużoną postacią dla polskiej medycyny. Życie zawodowe poświęciła neurologii – jej wkład w rozwój diagnostyki i leczenia chorób naczyniowych mózgu oraz padaczki i otępienia jest nie do przecenienia.

Danuta Ryglewicz była absolwentką Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie. Przez większość kariery związana z Instytutem Psychiatrii i Neurologii, gdzie między innymi była kierownikiem I Kliniki Neurologicznej oraz przez czternaście lat dyrektorem instytutu.

Piastowała funkcję konsultanta krajowego w dziedzinie neurologii (2009–2019) oraz konsultanta wojewódzkiego na Mazowszu.

Badania epidemiologiczne profesor umożliwiły opracowanie i wdrożenie Narodowych Programów Profilaktyki i Leczenia Chorób Naczyniowych Mózgu, w tym programów realizowanych w ramach POLKARD.

Danuta Ryglewicz była pionierką we wdrażaniu nowoczesnych metod leczenia stwardnienia rozsianego i padaczki lekoopornej. Współtworzyła w Polsce sieć oddziałów udarowych.

Profesor była promotorką licznych przewodów doktorskich, członkinią towarzystw naukowych i redakcji wielu prestiżowych czasopism. Pozostawiła po sobie imponujący dorobek naukowy – ponad 500 publikacji.

• 15 maja 2025 r. – Zbigniew Chłap

Zbigniew Chłap był patofizjologiem, nauczycielem akademickim i społecznikiem, profesorem nauk medycznych oraz działaczem opozycyjnym w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Miał 97 lat.

Zbigniew Chłap urodził się 8 kwietnia 1928 r. w Dąbrowie Górniczej. W latach 1943–1945 był członkiem Szarych Szeregów Armii Krajowej w Częstochowie – ps. Robur.

Studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie (w latach 1947–1952). Pracę w Zakładzie Patomorfologii rozpoczął jeszcze jako student. Przeszedł przez wszystkie stopnie kariery akademickiej – od młodszego asystenta, kierownika Zakładu Patofizjologii, zastępcy dyrektora Instytutu Patologii do kierownika Międzywydziałowej Katedry Patofizjologii. W latach 1991–1993 był dziekanem Wydziału Lekarskiego. Doktoryzował się w 1959 r. W 1964 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1977 r. – tytuł profesorski w zakresie nauk medycznych.

To specjalista drugiego stopnia z patomorfologii i patofizjologii. Uzupełniał wykształcenie zarówno w kraju – w Instytucie Onkologii w Warszawie (1960), jak i za granicą, w Paryżu – w Instytucie Rakowym (1963) i Instytucie Onkologii (1965).

Wiedzę i doświadczenie wykorzystał, organizując Międzykatedralną Pracownię Biologii Nowotworów i Centralną Pracownię Cytologii przy Zakładzie Anatomii Patologicznej.

To autor i współautor niemal 200 oryginalnych publikacji z zakresu patomorfologii klinicznej i eksperymentalnej.

• 2 kwietnia 2025 r. – Zbigniew Kwias

Prof. Zbigniew Kwias, wybitny urolog, chirurg i Honorowy Obywatel Śremu. Przez dekady swojej kariery przyczynił się do rozwoju polskiej urologii, pełniąc ważne funkcje w poznańskich placówkach medycznych i kształcąc kolejne pokolenia lekarzy.

Prof. Kwias urodził się w 1941 r. w Słomowie, ale to w Śremie ukończył szkołę podstawową oraz liceum ogólnokształcące. Następnie studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu, którą ukończył z wyróżnieniem w 1966 r.

Całe życie zawodowe związał z macierzystą uczelnią i Poznaniem. Po odbyciu stażu podyplomowego i służby wojskowej w 1971 r. zdał egzamin specjalizacyjny pierwszego stopnia z chirurgii, a w 1975 r. uzyskał specjalizację drugiego stopnia z urologii oraz obronił pracę doktorską. W 1987 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w dziedzinie urologii.

Profesor Zbigniew Kwias był kierownikiem Katedry i Kliniki Urologii poznańskiej Akademii Medycznej (obecnie Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego), pełnił funkcje ordynatora oddziałów urologicznych poznańskich szpitali przy ul. Szwajcarskiej i im. Strusia.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Urologicznego od 1971 r. oraz aktywnie uczestniczył w pracach jego sekcji. Był także województwem konsultantem w dziedzinie urologii w kilku regionach, organizował w stolicy Wielkopolski międzynarodowe kongresy urologiczne. Jeden z pionierów i propagatorów profilaktyki raka prostaty. Zaangażowany społecznie, między innymi w coroczną zbiórkę na cmentarz Na Rossie w Wilnie. 1 września 2005 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Śremu.

Napisał i współredagował setki prac naukowych.

• 30 marca 2025 r. – Marek Grzybiak

Wybitny neurolog zmarł w wieku 77 lat.

Prof. Marek Grzybiak urodził się 13 września 1947 r. we Wrocławiu.

Dyplom lekarza uzyskał 15 czerwca 1971 r. na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku i w tym samym roku podjął pracę na swojej Alma Mater, z którą był związany do końca życia. To właśnie w Gdańskim Uniwersytecie Medycznym uzyskał stopień doktora nauk medycznych (1979) i stopień doktora habilitowanego (1989), pracując kolejno na etatach asystenta, adiunkta, docenta i profesora nadzwyczajnego (1990). W 1999 r. zdobył tytuł naukowy profesora nauk medycznych.

Prof. Grzybiak był autorem i współautorem 390 prac oraz wydrukowanych streszczeń zjazdowych, w tym 20 pozycji podręcznikowych. Część dorobku naukowego stanowią prace o tematyce antropologicznej i prymatologicznej.

Prof. Marek Grzybiak był kontynuatorem działalności naukowej Gdańskiej Szkoły Prymatologicznej, którą stworzył prof. Michał Reicher, współautor fundamentalnego wielotomowego dzieła „Anatomia człowieka”. Cykl pierwszych prac dotyczył układu żył nieparzystych i ich dopływów u płodów, noworodków, ludzi dorosłych oraz przedstawicieli różnych gatunków naczelnych. W badanym materiale naczelnych wyodrębniono 4 typy tego układu, a zawarte spostrzeżenia mogą stanowić podstawę do niezupełnie jasnej, jak dotychczas, interpretacji rozwoju układu żył nieparzystych. Autor zwrócił uwagę także na zależność między budową klatki piersiowej, a układem tych żył u różnych badanych gatunków.

Na wyniki prac dotyczących układu żył nieparzystych prezentowanych przez prof. Marka Grzybiaka powoływano się w kilku wydaniach znanego dzieła „Gray’s Anatomy”. W dorobku profesora większość prac była związana z sercem – to prace dotyczące między innymi struktur lewej komory, tak w aspekcie rozwoju osobniczego pre- i postnatalnego, jak i rodowego naczelnych. Autor podkreślił, że we wspomnianym rozwoju rodowym naczelnych można zaobserwować zmiany w kształtowaniu się między innymi strun ścięgnistych, zbliżone do zmian zachodzących w rozwoju osobniczym człowieka.

W pracach dotyczących warstwy wewnętrznej mięśniówki komory lewej u naczelnych autor poczynił wiele obserwacji, posuwając się w szeregu od lemurów do małp człekokształtnych. Wprowadził także propozycje nowych terminów anatomicznych dotyczących badanej lewej komory serca, takich jak listwa kąta przedniego komory lewej i beleczki brodawkowate.Wyniki powyższych prac były prezentowane na kongresach i zjazdach zagranicznych.

Prof. Marek Grzybiak był wieloletnim przewodniczącym Komisji Prymatologicznej Gdańskiego Towarzystwa Naukowego oraz twórcą i głównym organizatorem konferencji prymatologicznych, a także inicjatorem i współorganizatorem Oddziału Polskiego Towarzystwa Antropologicznego w Gdańsku, wieloletnim jego przewodniczącym i wiceprzewodniczącym.

Zmarły naukowiec był promotorem rozpraw doktorskich, opiekunem ukończonych przewodów habilitacyjnych i autorem recenzji wielu rozpraw habilitacyjnych i doktorskich, a także wniosków dotyczących nadania tytułu profesora.

Przez wiele lat prowadził wykłady z zakresu anatomii prawidłowej, klinicznej i antropologii na Gdańskim Uniwersytecie Medycznym oraz cykliczne wykłady z zakresu medycyny i antropologii na Uniwersytecie Trzeciego Wieku.

Przez mniej więcej 30 lat był związany także z Akademią Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie prowadził zajęcia ze studentami malarstwa i rzeźby. Przez wiele lat był popularyzatorem wiedzy anatomicznej i antropologicznej w mediach lokalnych i o zasięgu krajowym.

• 15 marca 2025 r. – Andrzej Maciejczak

Prof. Andrzej Maciejczak był wybitnym neurochirurgiem, światowej sławy specjalistą, oddanym nauczycielem i człowiekiem o niezwykłym sercu.

Specjalista od dłuższego czasu zmagał się z chorobą nowotworową – odszedł w wieku 64 lat.

Prof. Andrzej Maciejczak od 2002 r. związany był ze Szpitalem Wojewódzkim im. św. Łukasza w Tarnowie, w którym stworzył od podstaw nowoczesny oddział neurochirurgii – uznawany za jeden z najlepszych w kraju.

Jego pionierskie podejście do leczenia schorzeń układu nerwowego, wprowadzenie innowacyjnych technik operacyjnych oraz niestrudzone zaangażowanie w rozwój oddziału uratowały życie i zdrowie tysięcy pacjentów.

Był autorem przełomowych procedur w dziedzinie chirurgii mózgu i rdzenia kręgowego.

Jako mentor i nauczyciel wychował pokolenia młodych lekarzy, którzy kontynuują jego misję. Prowadził szkolenia i wykłady na uczelniach medycznych w kraju i za granicą, a także współtworzył międzynarodowe programy badawcze. Jego pasja do dzielenia się wiedzą i życzliwość sprawiały, że dla wielu stał się wzorem nie tylko zawodowym, ale i etycznym.

Prof. Maciejczak angażował się w akcje charytatywne wspierające najbardziej potrzebujących.

• 9 stycznia 2025 r. – Andrzej Horoch

Dr Andrzej Horoch był jednym z twórców Rejestru Usług Medycznych.

Zmarł w wieku 75 lat.

Dr Andrzej Horoch związany był z Instytutem Medycyny Wsi w Lublinie, to jeden z twórców Rejestru Usług Medycznych.

• 31 grudnia 2024 r. – Grażyna Broniarczyk-Dyła

Prof. Grażyna Broniarczyk-Dyła była cenionym naukowcem, specjalistą z zakresu chorób skóry, wykładowcą akademickim i wychowawcą wielu pokoleń lekarzy.

W latach 2004–2013 była kierownikiem Kliniki Dermatologii Ogólnej, Estetycznej i Dermatochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

To autorka licznych artykułów naukowych w krajowych i zagranicznych czasopismach branżowych, uczestniczka i prelegentka licznych krajowych i zagranicznych konferencji i sympozjów naukowych, a także promotorka i recenzentka prac doktorskich, magisterskich, licencjackich.

• 28 grudnia 2024 r. – Paweł Murawa

W wieku 78 lat, po długiej i ciężkiej chorobie, zmarł prof. Paweł Murawa – wybitny chirurg onkologiczny.

Prof. Paweł Murawa był rodowitym poznaniakiem – urodził się w 1946 r., ukończył Akademię Medyczną im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu w 1970 r. i od tego czasu konsekwentnie pracował w zawodzie.

Przez 28 lat pełnił funkcję ordynatora Oddziału Chirurgii Onkologicznej I w Wielkopolskim Centrum Onkologii, gdzie zrewolucjonizował leczenie pacjentów onkologicznych. Jego doświadczenie i innowacyjne podejście sprawiły, że stał się jednym z najważniejszych autorytetów w tej dziedzinie w Polsce.

Związany był z wieloma organizacjami – był członkiem zarządu i prezesem Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, przedstawicielem Polski w Europejskich Strukturach Chirurgii Onkologicznej i członkiem zarządu ESSO w latach 2004–2006.

Jego dorobek naukowy obejmował liczne publikacje, które wyznaczały nowe standardy w chirurgii onkologicznej. Opracował unikalne rozwiązania w chirurgii przełyku.

• 25 grudnia 2024 r. – Jan Skóra

W wieku 66 lat zmarł prof. Jan Skóra, wybitny specjalista chirurgii ogólnej i naczyniowej, wieloletni pracownik Katedry Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej i Transplantacyjnej.

Prof. Jan Skóra ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu w 1983 roku. W 1988 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych, a w 2015 roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego w zakresie chirurgii naczyniowej. Posiadał specjalizację drugiego stopnia z zakresu chirurgii ogólnej i chirurgii naczyniowej – czytamy na stronie internetowej Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.

Prof. Jan Skóra był ekspertem w zakresie wykorzystania komórek macierzystych i terapii genowej w medycynie regeneracyjnej oraz leczeniu krytycznego niedokrwienia kończyn. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji dotyczących schorzeń układu tętniczego, żylnego i limfatycznego. Był współzałożycielem oraz aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Flebologicznego, Polskiego Towarzystwa Chirurgii Naczyniowej oraz Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran. Jako pionier w Polsce wprowadził do leczenia ran terapię genową.

Od ponad dwóch dekad szczególną uwagę poświęcał wczesnej diagnostyce i leczeniu miażdżycy tętnic szyjnych, tętniaków aorty brzusznej oraz miażdżycy tętnic obwodowych. Jego doświadczenie w leczeniu chorób układu żylnego oraz innowacyjne podejście do terapii ran pozostawiły niezatarty ślad w świecie medycyny.

• 21 listopada 2024 r. – Stanisław Zapalski

Prof. Stanisław Zapalski był wybitnym chirurgiem naczyniowym, oddanym lekarzem, zasłużonym nauczycielem akademickim i wychowawcą wielu pokoleń lekarzy. To wieloletni kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej i Naczyń II Katedry Chirurgii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

Był członkiem honorowym Towarzystwa Chirurgów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Chirurgii Naczyniowej. Dwukrotnie został nagrodzony nagrodą naukową ministra zdrowia, odznaczony został również Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Przeczytaj także: „Ludzie medycyny, którzy odeszli...”.