Marzena Demska - artykuły i informacje

Dodane 16.12.2011

Ocena jakości życia u polskich i amerykańskich pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit

Wstęp : Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) należą do nieswoistych chorób zapalnych jelit (NChZJ). Objawy występujące u pacjentów dotkniętych tym schorzeniem dotyczą nie tylko przewodu pokarmowego. Znaczna część chorych uskarża się na objawy spoza przewodu pokarmowego oraz na problemy emocjonalne, psychologiczne i pogorszenie samopoczucia. Cel : Określenie różnic w symptomatologii NChZJ oraz subiektywnych wyznaczników jakości życia osób z tym schorzeniem w populacji polskiej i amerykańskiej, z uwzględnieniem różnic kulturowych. Materiał i metody : Na potrzeby niniejszego badania eksperymentalnie utworzono anonimowy kwestionariusz zawierający 45 pytań dotyczący jakości życia osób z NChZJ. Badania przeprowadzono w grupie 18 polskich i 16 amerykańskich pacjentów, a następnie porównano z wynikami z grupy kontrolnej, w skład której wchodziło 16 Polaków i 12 Amerykanów niechorujących na NChZJ. Badanie grupy kontrolnej miało na celu ustalenie ewentualnych różnic dotyczących ocen i postaw życiowych wynikających z odmienności kulturowych. W opracowaniu wyników oparto się na analizie jakościowej i procentowym określeniu częstości występowania dolegliwości. Wyniki : Uzyskane wyniki wskazywały na różnice między pacjentami polskimi i amerykańskimi w zakresie subiektywnej oceny dotkliwości i lokalizacji objawów NChZJ oraz jakości życia. Wnioski : Objawy choroby upośledzają codzienne życie polskich pacjentów z NChZJ odmiennie i w mniejszym stopniu niż życie pacjentów amerykańskich. Polscy pacjenci z NChZJ wydają się bardziej usatysfakcjonowani jakością życia w porównaniu z pacjentami amerykańskimi. Stwierdzono także rolę uwarunkowań kulturowych w zróżnicowaniu subiektywnej oceny przebiegu choroby przez pacjentów polskich i amerykańskich.

Dodane 16.12.2011

Odmienna skuteczność lipopolisacharydów Helicobacter pylori różniących się ekspresją determinantów antygenowych LewisXY w pobudzaniu leukocytów jednojądrzastych krwi obwodowej do wydzielania cytokin prozapalnych: IL-8 i TNF-α

Wstęp: Pałeczki Helicobacter pylori są przyczyną przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka, owrzodzeń żołądka lub dwunastnicy oraz nowotworów żołądka. Prawdopodobnie bakterie te podlegały takim zmianom ewolucyjnym, które umożliwiły im przystosowanie się do życia w organizmie gospodarza poprzez unikanie jego mechanizmów obronnych. Podobieństwo molekularne pomiędzy determinantami antygenowymi Lewis (Le) występującymi w lipopolisacharydzie (LPS) H. pylori oraz na komórkach gospodarza może odgrywać ważną rolę w procesach przystosowawczych tych bakterii. Cel: W pracy oceniono wytwarzanie cytokin prozapalnych: czynnika martwicy nowotworów α (TNF-α) oraz interleukiny 8 (IL-8) przez leukocyty jednojądrzaste krwi obwodowej dawców (21 kobiet w wieku 25–50 lat), zakażonych (11) lub niezakażonych (10) H. pylori , w odpowiedzi na LPS H. pylori LeXY(+) lub LeXY(–). Materiał i metody: Leukocyty krwi obwodowej otrzymane z wykorzystaniem heparynizowanego systemu Vacutainer stanowiły źródło pełnej zawiesiny leukocytów jednojądrzastych ( peripheral blood mononuclear leukocytes – PBML) oraz zawiesin wzbogaconych w monocyty lub limfocyty. Stężenie TNF-α i IL-8 w supernatantach z hodowli niestymulowanych lub stymulowanych LPS H. pylori LeXY(+) lub LeXY(–) oraz wzorcowym LPS Escherichia coli oceniano w immunoenzymatycznym teście ELISA. Wyniki: Głównym źródłem TNF-α i IL-8, w odpowiedzi na LPS H. pylori , była frakcja PBML wzbogacona w monocyty. Wykazano, że LPS H. pylori LeXY(+) silniej stymulował wytwarzanie obu cytokin pochodzenia makrofagowego niż LPS typu LeXY(–). Sekrecja TNF- α i IL-8 przez PBML stymulowane LPS H. pylori LeXY(+) była istotnie hamowana w środowisku przeciwciał przeciwko białkom LBP (białko wiążące LPS) i CD14. Wnioski: Można przypuszczać, że determinanty antygenowe LeXY występujące w LPS H. pylori mogą modulować ścieżki sygnałowe cytokin prozapalnych i na tej drodze regulować przebieg takich zakażeń.

Dodane 16.12.2011

An unusual trichobezoar in a non-psychiatric nine-year-old girl

Bezoars are rare foreign body masses or concretions formed in the stomach and small bowel, which are found in less than 0.5% of patients undergoing upper gastrointestinal endoscopies. We report a 9-year-old female without psychiatric history who was subjected to an exploratory laparotomy due to a large abdominal mass and food intolerance. A gastrotomy was performed and a 25 cm × 15 cm trichobezoar was extracted.

Dodane 16.12.2011

Odległe wyniki leczenia po pankreatoduodenektomii z zaoszczędzeniem odźwiernika u chorych na raka brodawki Vatera po przedoperacyjnym protezowaniu dróg żółciowych powikłanym ciężkim, ostrym zapaleniem trzustki – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Pacjenci poddawani endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej (ECPW) powinni mieć wykonywane protezowanie dróg żółciowych, aby zapobiec zapaleniu dróg żółciowych. Najpoważniejszym jednak powikłaniem po ECPW jest zapalenie trzustki. Dane z piśmiennictwa na temat wpływu zapalenia trzustki po ECPW na postępowanie chirurgiczne u chorych na raka brodawki Vatera są niepełne. Autorzy przedstawiają chorą na raka brodawki Vatera, u której powikłaniem przedoperacyjnego protezowania dróg żółciowych było ciężkie, ostre zapalenie trzustki, które skutecznie leczono wykonaną 3 miesiące później pankreatoduodenektomią (PD) z zachowaniem odźwiernika. W przebiegu pooperacyjnym zaobserwowano wystąpienie przetoki trzustkowej (w stopniu A), bez wpływu na czas hospitalizacji. Wynik badania histopatologicznego potwierdził rozpoznanie raka brodawki Vatera w stadium II z licznymi ogniskami martwicy w obrębie trzustki. Trzy tygodnie po zabiegu pacjentka zakończyła rekonwalescencję pooperacyjną i rozpoczęła chemioterapię uzupełniającą. Przeżycie wolne od objawów choroby wyniosło 27 miesięcy, a przeżycie całkowite 44 miesiące. Pankreatoduodenektomia może być wykonana po ciężkim, ostrym zapaleniu trzustki spowodowanym endoskopowym protezowaniem dróg żółciowych, pod warunkiem podjęcia decyzji o operacji w odpowiednim czasie, z uwzględnieniem ryzyka wystąpienia powikłań pooperacyjnych. Nawet ciężkie zapalenie trzustki po ERCP nie powinno być traktowane jako przeciwwskazanie do PD z zamiarem wyleczenia, zwłaszcza u chorych na gruczolakoraka brodawki Vatera, ponieważ stwarza nadzieję na dobry wynik odległy.

Dodane 16.12.2011

Nadzór endoskopowy w nieswoistych chorobach zapalnych jelit

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego--Crohna to choroby zapalne o nieznanej etiologii, długim czasie trwania i zwiększonym ryzyku rozwoju dysplazji i raka jelita grubego. Powszechnie akceptowane jest objęcie tych chorych nadzorem w celu wczesnego wykrywania dysplazji i raka jelita grubego. Podstawową metodą jest wykonywanie badań endoskopowych z biopsją błony śluzowej. Aktualne zalecenia większości towarzystw gastroenterologicznych różnią się czasem rozpoczęcia nadzoru i częstością wykonywania badań endoskopowych. Rozwój i zastosowanie nowych technik endoskopowych mogą być pomocne we wczesnym rozpoznawaniu dysplazji i raka jelita grubego. Celem pracy jest przedstawienie zasad nadzoru nad chorymi na nieswoiste choroby zapalne jelit rekomendowanych przez niektóre towarzystwa gastroenterologiczne i endoskopowe.

Dodane 16.12.2011

Patomechanizm insulinooporności w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu C

Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C (PZWC) traktowane jest nie tylko jako choroba wirusowa, lecz także choroba metaboliczna. Do głównych objawów metabolicznych PZWC należą: insulinooporność (IR), nieprawidłowa tolerancja glikemii, cukrzyca typu 2, stłuszczenie wątroby, zaburzenia metabolizmu lipidów oraz najprawdopodobniej miażdżyca. Rozwój IR w PZWC jest wynikiem zarówno toczącego się procesu zapalnego, nadmiernej liczby czynników prozapalnych oraz włóknienia, jak i bezpośredniego wpływu wirusa na szlak sygnałowy insuliny. Insulinooporność przyczynia się do powstawania stłuszczenia, progresji włóknienia, zmniejszenia odpowiedzi na leczenie przeciwwirusowe oraz zwiększa ryzyko rozwoju raka wątrobowokomórkowego. Zrozumienie patomechanizmu tego zaburzenia może być istotne w uzyskaniu większej skuteczności terapii przeciwwirusowej oraz zapobieganiu rozwojowi zaburzeń metabolicznych i powikłań PZWC.

Dodane 16.12.2011

Mechanizmy działania inhibitorów czynnika martwicy nowotworów α

Nieswoiste zapalenia jelit należą do kręgu przewlekłych chorób zapalnych, w których od kilku lat z dobrym efektem stosuje się leki biologiczne będące inhibitorami czynnika martwicy nowotworów α. Pomimo coraz większych doświadczeń z tą nową grupą leków, nadal nie do końca poznane są mechanizmy molekularne, jakie decydują o ich skuteczności. W niniejszej pracy podjęto próbę przedstawienia aktualnej wiedzy na ten temat, a także zaprezentowano wynikające z tego implikacje kliniczne

Dodane 16.12.2011

Effects of epidural analgesia on colonic motility and patients’ outcome in colorectal surgery: a retrospective study

Aim : To explore the hypothesis that epidural medication stimulates colonic motility, shortens hospital stay and causes fewer complications than general anaesthesia alone, we conducted a retrospective study on patients undergoing colorectal surgery. Material and methods : Sixty-two adult patients who underwent colectomy or proctocolectomy at Vakif Gureba Training Hospital between June 2006 and December 2008 were divided into two groups retrospectively: an general anaesthesia only group (group 1) and a combined epidural and general anaesthesia group (group 2). First faecal and gas discharge time, first mobilization time, length of hospital stay and postoperative complications in 30 days after surgery were obtained from patients’ medical records. Results : Between the patients in the two groups matched and found similar for preoperative characteristics, there were no differences for gas and faecal discharge time, mobilization time, length of hospital stay or complications.

Dodane 16.12.2011

Skuteczność i bezpieczeństwo terapii biologicznej w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna – doświadczenia własne

Wstęp : Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym schorzeniem zapalnym przewodu pokarmowego o nieznanej etiologii. Celem jego terapii jest osiągnięcie remisji oraz zapobieganie powikłaniom, takim jak: przetoki, zwężenia i ropnie. W przypadku nieskuteczności typowego leczenia immunosupresyjnego oraz w leczeniu zachowawczym przetok stosuje się terapię biologiczną. Cel: Analiza skuteczności i bezpieczeństwa terapii biologicznej przeciwciałami monoklonalnymi – infliksymabem lub adalimumabem, w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna. Materiał i metody : Przeanalizowano przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna u 43 pacjentów (27 mężczyzn i 16 kobiet) Kliniki Chorób Przewodu Pokarmowego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, których w latach 2008–2010 zakwalifikowano do terapii biologicznej. Oceniono wiek i płeć pacjentów, objawy kliniczne, wyniki badań laboratoryjnych oraz skuteczność i bezpieczeństwo leczenia na podstawie wskaźnika aktywności choroby (CDAI). Wyniki: Podczas obserwacji 21 pacjentów (48,8%) leczono infliksymabem, 11 (25,6%) – adalimumabem, natomiast u 11 (25,6%) prowadzono terapię z użyciem obu leków w różnej kolejności. Wskazaniami do zmiany leku były: brak odpowiedzi pierwotnej, utrata odpowiedzi w trakcie leczenia lub wystąpienie reakcji alergicznych. Po zastosowaniu terapii biologicznej u 32 pacjentów (74,4%) stwierdzono remisję choroby, ze średnią redukcją wartości wskaźnika CDAI z 308 pkt do 93,5 pkt. U 2 chorych (4,7%) nie uzyskano odpowiedzi klinicznej. W przypadku 9 pacjentów (20,9%) przerwano terapię biologiczną, z czego 2 (4,7%) wymagało pilnej interwencji chirurgicznej, u 7 (16,3%) było to spowodowane wystąpieniem działań niepożądanych. W analizowanym przedziale czasowym obserwowano następujące powikłania: reakcje nadwrażliwość na lek (u 7 chorych), nawracające infekcje (u 3 chorych), bezsenność (u 1 osoby), gruźlica (u 1 pacjenta) oraz przejściowe zaburzenia widzenia (u 1 osoby). Wnioski: Terapia biologiczna z zastosowaniem infliksymabu i adalimumabu jest stosunkowo skuteczną i bezpieczną metodą, umożliwiającą osiągnięcie i utrzymanie remisji w chorobie Leśniowskiego-Crohna o ciężkim przebiegu.

Dodane 16.12.2011

Tolerancja różnych produktów mlecznych u osób z objawowym zespołem złego wchłaniania laktozy spowodowanym hipolaktazją typu dorosłych

Wstęp: U znacznej części ludności świata produkcja laktazy podlega genetycznie zaprogramowanej redukcji, co może prowadzić do występowania objawów klinicznych nietolerancji laktozy (NL) po spożyciu produktów mlecznych. Cel: Ocena wpływu spożycia takiej samej dawki laktozy przez osoby z NL, podawanej w postaci różnych produktów mlecznych. Materiał i metody: Badaniem objęto 15 młodych dorosłych z objawową NL. Wszyscy badani byli homozygotami –13910 C/C w zakresie genu promotorowego dla laktazy. U każdej osoby wykonano wodorowo-metanowy test oddechowy po obciążeniu 400 ml mleka, kefiru i jogurtu. Objawy kliniczne oceniano przez 12 godz. po spożyciu każdego produktu. Wyniki: Wydalanie gazów było mniejsze po spożyciu kefiru i jogurtu niż mleka. Wszyscy badani zgłaszali objawy kliniczne. Po spożyciu mleka bóle brzucha i przelewania były bardziej nasilone, stwierdzono większą liczbę stolców, a ich konsystencja była bardziej płynna. Wnioski: Młodzi dorośli z NL nie tolerują typowych porcji produktów mlecznych, co potwierdzono w ocenie subiektywnej i obiektywnej. Tolerancja kefiru i jogurtu jest znacząco lepsza niż mleka.