Analogi GLP-1 mogą zmieniać odczuwanie smaku potraw

Badanie przeprowadzono wśród 411 osób z nadwagą i otyłością, które stosowały jeden z trzech analogów GLP-1 co najmniej przez trzy miesiące. Średni czas terapii wynosił od 40 do 47 tygodni. Spośród uczestników 148 przyjmowało Ozempic, 217 – Wegovy, a 46 – Mounjaro.

Średni spadek BMI u tych pierwszych wyniósł 17,4 proc., u drugich – 17,6 proc., a u trzecich – 15,5 proc. W czasie leczenia ok. 1/5 badanych zgłosiło, że jedzenie wydaje im się słodsze (21,3 proc.) niż przed rozpoczęciem leczenia. Bardzo podobny odsetek przyznał, że jest ono bardziej słone (22,6 proc.). Nie zaobserwowano natomiast zmian w odczuwaniu smaków gorzkiego i kwaśnego.

Leki wpływają na komórki kubków smakowych

Najczęściej zmienione odczuwanie smaków raportowali pacjenci stosujący Wegovy. Większość uczestników badania zauważyła również zmiany w swoim apetycie. 58,4 proc. twierdziło, że odczuwa mniejszy głód, a 63,5 proc., że szybciej się najada. Ponad 41 proc. osób przyjmujących Mounjaro zgłosiło silne ograniczenie zachcianek na konkretne produkty, podczas gdy w grupie Wegovy było to 34,1 proc., a Ozempic – 29,7 proc.

– Leki te działają nie tylko w jelitach i mózgowym ośrodku głodu, ale również wpływają na komórki kubków smakowych i obszary w mózgu odpowiedzialne za smak i nagrodę. Dlatego mogą zmieniać intensywność postrzegania potraw, co wpływa na apetyt – wytłumaczył główny autor badania prof. Othmar Moser z Uniwersytetu w Bayreuth (Niemcy).

Zmniejszył się apetyt i chęć na podjadanie

Dalsze analizy ujawniły zależność między zmianami w odczuwaniu smaku a apetytem i osiąganiem sytości. Uczestnicy badania, którym jedzenie po terapii zaczęło wydawać się słodsze, dwukrotnie częściej zgłaszali większą sytość w porównaniu z tymi, którzy takiej zmiany nie zauważyli. O 67 proc. częściej deklarowali, że zmniejszył im się apetyt, oraz o 85 proc. częściej, że redukcji uległa liczba zachcianek na określone produkty.

Naukowcy nie wykazali jednak bezpośredniego związku pomiędzy zmianami w odczuwaniu smaków a obniżeniem wskaźnika masy ciała (BMI). Ich zdaniem wynika to z faktu, że zmysł smaku jest tylko jednym z wielu czynników wpływających na utratę wagi.

– Smak może wpływać na to, jak satysfakcjonujące wydaje nam się jedzenie, a tym samym na kontrolę apetytu. Jednak spadek wagi zależy również od metabolizmu, długofalowych nawyków żywieniowych i aktywności fizycznej – wyjaśnił prof. Moser. Autorzy badania podkreślają, że ich obserwacje mogą pomóc lekarzom w lepszym dopasowaniu terapii dla osób z otyłością oraz udzielaniu spersonalizowanych porad żywieniowych.

Przeczytaj także: „Wyzwania przy leczeniu analogami GLP-1”.